મુખ્ય સામગ્રી પર જાઓ

પીપળો( Peepal tree)

પીપળો 

    પીપળો સદાબહાર અથવા પાનખર વૃક્ષ છે. પીપળાનુ વૃક્ષ બધા વૃક્ષો કરતાં લાબું આયુષ્ય ધરાવે છે. આ ઝાડને બો ટ્રી, બોધી ઝાડ, પીપળનું ઝાડ, પવિત્ર અંજીર જેવા અનેક નામથી ઓળખવામાં આવે છે. જેની ઊંચાઈ 10-25 મીટર સુધીની હોય છે અને વ્યાસ 1.5-2 મીટર ડીબીએચ જેટલો હોય છે. આ ઝાડની શાખાઓ અનિયમિત આકારની અને વ્યાપક ફેલાયેલી હોય છે. કેટલીક શાખાઓ મૂળ સુધી પહોંચી જાય એટલી નીચી હોય છે. શાખાઓનો વિકાસ ખૂબ જ ઝડપથી થાય છે. ગામની પાદરે પીપળાના ઝાડ વધારે જોવા મળે છે. ગામડામાં મોટા ભાગના વૃધ્ધ લોકો સાંજના સમયે પીપળાના ઝાડ નીચે બેસેલા જોવા મળે છે. 

પીપળાના છોડને કઈ ઋતુમા વાવવામાં આવે છે?

    ખાસ કરીને જૂન મહિનાનો સમયગાળો પીપળાના છોડને વાવવા માટે ઉત્તમ છે, કારણ કે જૂન મહિના પછી છોડને જુલાઈ - ઓગસ્ટ નો વરસાદ મળી રહે અને થોડો સપ્ટેમ્બરનો પણ મળી રહે જેથી કરીને છોડનો વિકાસ સારો એવો થાય છે. 

પીપળાની જડ તક એટલે શું? 

    પીપળાની જડ તક એટલે એવું કહી શકાય કે પીપળાના મૂળિયાં સુધી. 



1)થડ

    આ ઝાડનું થડ અનિયમિત આકારનું હોય છે. છાલનો રંગ ભુખરો હોય છે. થડના ઉપરના ભાગનો વ્યાસ 1.5-2 મીટર જેટલો હોય છે. છાલ સરળ હોય છે. થડના લાકડામાંથી દુધિયા રસ જેઉ નીકળે છે. તેની છાલ ટેનિંગમાં વપરાય છે. 



2) પાંદડાં 

    પાંદડા ઘેરા લીલા રંગના હોય છે. 10-18 સેમી લાંબા અને 7.5-10 સેમી પહોળા હોય છે. આ પાંદડાંનો પાછડનો ભાગ 7.5-10 સેમી જેટલો લાંબો હોય છે. પાંદડા વૈકલ્પિક, સપૉકાર રૂપે ગોઠવાયેલા હોય છે. જે અંડાશય ત્રિકોણાકાર અને હૃદય આકારના હોય છે. નવા પાંદડાં ભારતમાં એપ્રિલમાં દેખાય છે. 




3) ફળ 

    આ ઝાડના ફળને ટેટા કહેવાય છે,તે હંમેશા મેં - જૂનમાં આવે છે. આ ટેટાની અંદર અંજીરમાં આવે તેવા નાના દાણા હોય છે. ટેટા ગોળાકાર હોય છ તેની સાઈઝ 1.5 સેમી જેટલી હોય છે. આ ટેટા ઉપર લાલ ટપકા હોય છે જે જાંબુડિયા થાય ત્યાં સુધી પાકે છે. ટેટાને ખાવાના ઉપયોગમાં પણ લઈ શકાય છે. 





4) ફૂલ 

    ગુલાબી રંગ જેવા ફુલો આવે છે. 


 ઉપયોગ

  • ઔષધી તરીકે પણ આ વૃક્ષનો ઉપયોગ થાય છે. આ વૃક્ષની છાલની રાખને પાણીમાં ઓગાળીને પીવાથી ઉલ્ટી બધં થાય છે. 
  • મધની સાથે પીપળાની છાલ ખાવાથી દમ મટાડે છે. ગુંબળા થયા હોય તો પણ પીપળાના વૃક્ષની છાલ લગાડવામાં આવે છે. ગુણ માં તે શીતળ અને પિતહર છે.
  •  હ્રદયની ઘણી બીમારીથી રક્ષણ માટે પીપળાના પાન ખૂબ ફાયદાકારક સાબિત થયા છે. પીપળાના દાતણથી દાંત સાફ કરવાથી દાંતાની પીડા દૂર થાય છે. 
  • પીપળાની લાખ રંગવામાં તેમ જ અન્ય ઉપયોગમાં લેવામાં આવે છે. 
  • તેનું લાકડું યજ્ઞ સમાધિમાં વપરાય છે. 
  • દુષ્કાળના સમયમાં ટેટાનો ઉપયોગ ખોરાક તરીકે થાય છે. 
  • પાંદડા પશુઓના ઘાસચારા માટે વપરાય છે, જેમાં 10-14% પ્રોટીન હોય છે. 
  • લાકડાનો ઉપયોગ બળતણ તરીકે કરી શકાય છે. 
  • લાકડાના દુધિયા રસમાંથી ચુનો તૈયાર કરી શકાય છે. 
  • પાકેલ ફળ ખાવાથી લોહી હૃદય રોગ, દાંતનો દુખાવો અને પાચનમાં મદદ કરે છે. 
  • અસ્થમાં માં સુકા ફળના બીજનો ઉપયોગ કરવામાં આવે છે. 
  • યુવાન છાલ પેશાબના સ્ત્રાવ માટે ઉપયોગી છે. 
     પીપળો એ હિંદુ ધર્મનું એક ધાર્મિક વૃક્ષ છ. હિંદુ સનાતન સંસ્કૃતિમાં પવિત્ર અને પુજનીય ગણાય છે . પીપળાને સંસ્કૃતમાં અશ્વત્થ કહેવાય છે.

    પીપળાનુ ધાર્મિક મહત્વ પણ છે અને ઔષધી તરીકે પણ ઓળખવામાં આવે છે. કેટલાક તહેવારોમાં પીપળાની પુજા કરવામાં આવે છે 

ધાર્મિક મહત્વ

    ભારતીય સંસ્કૃતિમાં પીપળાને દેવ વૃક્ષ કહેવાય છે ભગવાન શ્રીકૃષ્ણ કહે છે કે બઘાજ વૃક્ષોમાં હું પીપળ છું. 

હિંદુ ધર્મ

    પીપળો વિષ્ણુને પ્રિય મનાય છે. અને તેની નીચે બેસીને શ્રાદ્ધાદિક કર્મ કરવામાં આવે છે.વિષ્ણુ ભગવાન દેવોના કલ્યાણ માટે પીપળારૂપે પ્રકટ થયા એમ અથર્વણ મુનિનું પિપ્પલાદ મુનિ પ્રત્યે કથન છે. બધા દેવો શંકરનાં દર્શન કરવા ગયા. પ્રથમ તપાસ કરવા માટે અગ્નિ ભિક્ષુકના વેશે ગયેલો, ત્યારે દેવોએ ઉપહાસ કર્યો એમ જાણી પાર્વતીજીએ બધા દેવોને વૃક્ષ થઈ જવાનો શાપ આપ્યો. એથી બ્રહ્મા ખાખરા રૂપે, શંકર વડ રૂપે અને વિષ્ણુ પીપળા રૂપે થયા. તેમ બધા દેવતાઓ પીપળાને વિષે વાસ કરી રહ્યા. દેવાંગનાઓ લતારૂપે અને અપ્સરાઓ સુંગંધી પુપ્ષવાળી માલતી વગેરે લતા થઈ આ કથા સનત્કુમાર સંહિતામાં કાર્તિકમાહાત્મ્ય ખંડમાં વર્ણવી છે. વેદના કાળમાં સોમવલ્લીની પૂજા થતી હતી તેમ અત્યારે આ ઝાડમાં બ્રહ્માનો વાસ માની તેને પૂજ્ય ગણાય છે. કેટલાક ત્રણે દેવતાના વાસનું કહે છે. મુખ્યત્વે વિષ્ણુના કૃષ્ણાવતારનો વાસ છે. આ કારણને લીધે હિંદુ તેની પૂજા કરે છે. પાણી, સાકર, દૂધ, સિદૂર વડે તેને પૂજે છે. તેનો કોઈ પણ ભાગ હિંદુ કાપતા નથી. આ ઉપરાંત બ્રાહ્મણો જનોઇ ઉતારી પીપળાને અર્પણ કરે છે.પીપળાના ઝાડની પૂજા કરવાનું વિધાન ધર્મ ગ્રંથોમાં પણ કરવામાં આવ્યું છે. પીપળાની પૂજા કરવાથી ગ્રહ દોષ સહિતની સમસ્યાઓ દૂર થાય છે. જો કે આ પીપળાનું મહત્વ ધાર્મિક દ્રષ્ટિથી વધારે હોવાની સાથે વૈજ્ઞાનિક દ્રષ્ટિકોણથી પણ વધારે છે. 

બૌદ્ધ ધર્મમાં

    સિલોનમાં અનિરુદ્ધપુર શહેર નજીકમાં આવેલું બૌદ્ધિ ઝાડ જે મુખ્ય ઝાડની ડાળીમાંથી આ ઝાડ ઉત્પન્ન થયું છે.બૌદ્ધ ધર્મમાં આ ઝાડને ઘણું પવિત્ર માનેલું છે. સિલોનમાં અનિરુદ્ધપુર શહેર નજીક એક પીપળાનું ઝાડ છે, જે ઈ.સ. પૂર્વે ૨૮૮માં વવાયું હતું. એમ કહેવાય છે કે જે ઝાડ નીચે બુદ્ધ ભગવાન બેઠા હતા, તે ઝાડની ડાળીમાંથી આ ઝાડ ઉત્પન્ન થયું છે. જયારે ઈ.સ. ૧૮૮૭માં વાવાઝોડાથી આ ઝાડનું મુખ્ય થડ પડી ગયું. ત્યારે ત્યાંના બુદ્ધ ધર્મગુરુઓએ આ ઝાડના બધા પડી ગયેલ ભાગ એકઠા કરી વિધિ પ્રમાણે દાટયા હતા.

    સનાતન ધર્મમાં જીવજંતુઓ અને વૃક્ષોને ધર્મ સાથે જોડાયેલી ગણવામાં આવી છે. આમ કરવાનું કારણ તેનું જતન કરવાનું પણ છે. વ્યક્તિ તેની આસ્થા સાથે જોડાયેલી વસ્તુનો નાશ કરતો નથી અને તેનું જતન કરે છે. આવી જ માન્યતા પીપળાના વૃક્ષ સાથે જોડાયેલી છે. માનવામાં આવે છે કે તેમાં ભગવાન વિષ્ણુનો વાસ હોય છે તેથી તેને કાપવાને બદલે તેનું જતન કરવામાં આવે છે. તો ચાલો આજે એવા કારણો વિશે પણ જાણીએ જે ધર્મ નહીં પણ વિજ્ઞાન સાથે જોડાયેલા છે. 

 - પીપળાનું વૃક્ષ દિવસ રાત ઓક્સીજન છોડે છે. એટલા માટે આ વૃક્ષ આપણા પર્યાવરણ માટે ખૂબ લાભકારી છે. 
- પીપળાનું ઝાડ એક માત્ર એવું ઝાડ છે જે ક્યારે પાન વિહોણુ થતું નથી. એટલે કે તેમાં પાન હંમેશા જોવા મળે છે. તેમાંથી જૂના પાન ખરે છે પરંતુ નવા પાન આવી પણ જાય છે. 

ટિપ્પણીઓ

આ બ્લૉગ પરની લોકપ્રિય પોસ્ટ્સ

કરંજ નું ઝાડ /કણજી(Millettia pinnata)

  કરંજ નું ઝાડ /કણજી      કરંજ મોટા કદ નુ ઝાડ છે અને સમાન પહોળા ફેલાય છે. કરંજ 15-25 મીટર(50-80 ફૂટ) સુધી વધે છે. કરંજના ઝાડનો વિકાસ શરૂઆત માં ખૂબ જ ધીમો થાય છે. કરંજ વૃક્ષ ના મૂળ માં જ્યારે ભેજનુ પ્રમાણ ઓછું થઈ જાય ત્યારે પાંદડાં ખરી જાય છે. કરંજ ના દાતણ નો સ્વાદ કડવો અને તીખો હોય છે. કરંજ ઝાડના બીજ અર્ક, પાંદડા, મૂળની છાલ અને સ્ટેમની છાલમાં એન્ટિ વાયરલ ગુણ હોય છે અને ખાવાલાયક હોય છે.  હવે આપણે કરંજ ના ઝાડના ભાગ વિશેની માહિતી જોઈશુ. 1) થડ     કરંજ નુ થડ સીધું અથવા કુટિલ હોય છે. તેનો વ્યાસ 50-80 સેેન્ટિમીટર(20-30 ઇંચ) હોય છે. થડ પર ભૂરા રંગની છાલ હોય છે. આ છાલ તંતુમય હોય છે, જેથી દોરડામાં ફેરવી શકાય છે.  2) પાંદડા કરંજના ઝાડના પાંદડા જ્યારે યુવાન હોય ત્યારે ગુલાબી-લાલ રંગના અને પરિપક્વ થઈ જાય ત્યારે લીલા રંગના થઈ જાય છે. આ પાંદડા એકબીજાથી વિરુદ્ધ, તીવ્ર , ચળકતા, લાંબા અને લંબગોળાકાર હોય છે. કરંજ ઝાડના પાંદડા 5-10 સે.મી. લાંબા અને 4-6 સે.મી. પહોળા હોય છે.  3)ફળ  કરંજના ઝાડ પર ફળ આવવાનો સમયગાળો એપ્રિલ - જૂન મહિના સુધીનો હોય છે. આ ઝાડ પર અસંખ્ય, લંબગોળાકાર, 3-6 સે.મી. લાંબા તથા 2-3 સે.મી.

બદામનું ઝાડ(almond tree)

 બદામનું ઝાડ      બદામનું ઝાડ મોસમ દરમિયાન પાંદડાં ગુમાવે છે તેથી તે પાનખર વૃક્ષ ગણાય છે. આ ઝાડ  6-7 મીટરની ઊંચાઈ સુધી વધે છે. આ ઝાડ તેની ઉંમરના 8 વર્ષે પરિપક્વતા અવધિમાં પ્રવેશે છે. આ ઝાડનું આયુષ્ય 50 વર્ષ જેટલું માનવામાં આવે છે. આ વૃક્ષની કુંપણ લીલી હોય છે, પછી જાંબુડો થતી જાય છે અને બીજા વર્ષે તે રાખોડી બની જાય છે. આ ઝાડ પ્રાચીન અખરોટનું એક વૃક્ષ ગણાય છે જે માણસો દ્વારા ઉગાડવામાં આવતું હતું. આ ઝાડ રોસાસિ પરીવારનું છે. બદામના ઝાડની ખેતી તેના ફળ બદામ માટે કરવામાં આવે છે. બદામ તેલના ઉત્પાદનના અવશેષો ઝેરી છે અને તેનો ઉપયોગ પશુઓના ખોરાક માટે કરી શકાય નહીં. મોટાભાગે યુ. એસ, સ્પેન, ઇટાલી, ઈરાન, સીરીયા, મોરોક્કો અને ઓસ્ટ્રેલિયા જેવાં દેશોમાં બદામના ઝાડની ખેતી કરવામાં આવે છે. આર્મેનિયા અને અઝેરબીજાનમાં બદામનું પ્રથમ વાવેતર થયું હોવાનું મનાય છે. છેલ્લા બે દાયકામાં કેલિફોર્નિયા બદામના ઉત્પાદનમાં ત્રણ ગણો વધારો થયો છે, જે વિશ્વના પુરવઠાની 80% કરતાં વધું કેલિફોર્નિયા હિસ્સો ધરાવે છે. આ ઝાડના ફળ માટે બે જુદી જુદી અને સુસંગત ફળ આપવાની જાતો રોપવામાં આવે છે, જેથી પરાગ એક ઝાડ થી બીજા સુધી મુસાફરી કરી

જાંબુડો /jambudo( jamun tree)

 જાંબુડો      જાંબુડો સામાન્ય રીતે હિમાલય, ભારત, શ્રીલંકા, મલેશિયા અને ઓસ્ટ્રેલિયામાં મોટા પ્રમાણમાં ઉગાડવામાં આવે છે. આ ઝાડની ઊંચાઈ આશરે 30-35 ફૂટ સુધીની હોય છે. આ ઝાડનો વિકાસ થતા 3-5 વર્ષ જેટલો સમય લાગે છે. આ ઝાડ 60-70 વર્ષ સુધી ફળ આપે છે. જાંબુડો એકદમ ઘટાદાર વૃક્ષ નથી. આ ઝાડની ડાળીઓ બટકણી હોય છે. આ ઝાડનું મૂળ ઘર ભારત અથવા ઇસ્ટ ઇન્ડિઝ છે. સામાન્ય રીતે રોપાવાળા જાંબુના ઝાડ 8-10 વર્ષની ઉંમરે ફળ આપવાનું શરૂ કરી દે છે જ્યારે કલમ વાળા અથવા સળિયાવાળા ઝાડ 6-7 વર્ષે ફળ આપવાનું શરૂ કરી દે છે.  માટી      આ ઝાડ જમીનની વિશાળ શ્રેણીમાં ઉગાડવામાં આવે છે. આ છોડના સારા વિકાસ માટે ઠંડો વિસ્તાર અને પાણીવાળી માટીની જરૂર પડે છે. આ ઝાડ ખારાશ અને પાણી ભરાયેલી પરિસ્થિતિમાં પણ સારી રીતે વિકાસ કરી શકે છે પણ ખૂબ ભારે કે હળવા રેતાળ જમીન પર ઉગાડવુ શક્ય નથી.  વાતાવરણ કેવુ જોઈએ?      ઉષ્ણકટિબંધીય વિસ્તારમાં આ જાંબુડાનો સારો વિકાસ થાય છે. તે હિમાલયની નીચલી રેન્જમાં 1300 મીટરની ઊંચાઈ સુધી વધતી જોવા મળે છે. જ્યારે ફળ આપતું બંધ થઈ જાય ત્યારે જાંબુડાને શુષ્ક હવામાની જરૂર પડે છે. ઉષ્ણકટિબંધીય વિસ્તારમાં, પ્રારંભિક વરસા